прыве́ска

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. прыве́ска прыве́скі
Р. прыве́скі прыве́сак
Д. прыве́сцы прыве́скам
В. прыве́ску прыве́скі
Т. прыве́скай
прыве́скаю		 прыве́скамі
М. прыве́сцы прыве́сках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

прыве́ска ж. (то, что привешено как украшение) приве́ска

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыве́ска, ‑і, ДМ ‑весцы; Р мн. ‑весак; ж.

Тое, што прывешана як упрыгожанне і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыве́сак

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. прыве́сак прыве́скі
Р. прыве́ска прыве́скаў
Д. прыве́ску прыве́скам
В. прыве́сак прыве́скі
Т. прыве́скам прыве́скамі
М. прыве́ску прыве́сках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

приве́ска ж., разг.

1. прыве́шванне, -ння ср.; прычэ́пліванне, -ння ср.;

2. дава́жванне, -ння ср.; см. приве́шивать;

3. (то, что привешено как украшение) прыве́ска, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)