прыва́льны гл. прывал.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыва́льны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. прыва́льны прыва́льная прыва́льнае прыва́льныя
Р. прыва́льнага прыва́льнай
прыва́льнае		 прыва́льнага прыва́льных
Д. прыва́льнаму прыва́льнай прыва́льнаму прыва́льным
В. прыва́льны (неадуш.)
прыва́льнага (адуш.)		 прыва́льную прыва́льнае прыва́льныя (неадуш.)
прыва́льных (адуш.)
Т. прыва́льным прыва́льнай
прыва́льнаю		 прыва́льным прыва́льнымі
М. прыва́льным прыва́льнай прыва́льным прыва́льных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыва́льны в разн. знач. прива́льный;

~ныя агні́ — прива́льные огни́;

п. касцёр — прива́льный костёр;

○ п. брус — прива́льный брус

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыва́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да прывалу. Апусціўся ціхі вечар Ля прывальнага кастра. А. Александровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыва́л, -у, мн. -ы, -аў, м.

1. гл. прываліць¹.

2. Прыпынак у дарозе для адпачынку, а таксама месца прыпынку.

Зрабіць п.

|| прым. прыва́льны, -ая, -ае (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прива́льный мор. прыва́льны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)