прывалачы́, -лаку́, -лачэ́ш, -лачэ́; -лачо́м, -лачаце́, -лаку́ць; -ло́к, -лакла́, -ло́; -лачы́; -ло́чаны; зак., каго-што.

Даставіць валочачы.

П. мех.

|| незак. прывалака́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прывалачы́

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прывалаку́ прывалачо́м
2-я ас. прывалачэ́ш прывалачаце́
3-я ас. прывалачэ́ прывалаку́ць
Прошлы час
м. прывало́к прывалаклі́
ж. прывалакла́
н. прывалакло́
Загадны лад
2-я ас. прывалачы́ прывалачы́це
Дзеепрыслоўе
прош. час прывало́кшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

прывалачы́ сов., разг. притащи́ть, приволо́чь, приволочи́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прывалачы́, ‑лаку, ‑лачаш, ‑лачэ; ‑лачом, ‑лачаце, ‑лакуць; пр. прывалок, ‑лакла, ‑ло; заг. прывалачы; зак., каго-што.

Валочачы, цягнучы, даставіць куды‑н. [Косцік] бягом прывалок дзве жэрдкі і па слізкім лёдзе насунуў іх танчэйшымі канцамі да Аксінні. Пальчэўскі. — Будзеш упірацца, то паклічу Рыгора і Язэпа і, далібог, прывалачом вось так, як ты цяпер ляжыш. Колас. Прывалаклі [партызаны] нават два цяжкія кулямёты. Шахавец. // Разм. Прынесці (звычайна што‑н. цяжкае, вялікае). [Чыжык] прывалок у яміну новенькі нямецкі карабін і патроны, знойдзеныя сярод забітых гітлераўцаў. Лупсякоў. Гарыдавец Шарона праз сяло Адзін дамоў на плечах прывалок. Танк. // Разм. Сілаю прывесці, прымусіць прыйсці. [Сашка:] — На чорта ён мне, твой гэты працаўнік, ты маеш з ім справы, то ідзі да яго, а чаго ты мяне сюды прывалок? Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прывалачы́ разм herbéischleppen vt, (herán)schléppen vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

прывалака́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да прывалачы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напрывалака́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-чаго.

Разм. Прывалачы ў вялікай колькасці. Напрывалакаць бярвення.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

przydźwigać

зак. прыцягнуць, прывалачы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

приволо́чь сов., разг. прывалачы́, мног. папрывалака́ць; прыцягну́ць, мног. папрыця́гваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

притащи́ть сов., разг. прыцягну́ць, мног. папрыця́гваць, прывалачы́, мног. папрывалака́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)