прыва́жыць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
прыва́жу |
прыва́жым |
| 2-я ас. |
прыва́жыш |
прыва́жыце |
| 3-я ас. |
прыва́жыць |
прыва́жаць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
прыва́жыў |
прыва́жылі |
| ж. |
прыва́жыла |
| н. |
прыва́жыла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
прыва́ж |
прыва́жце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
прыва́жыўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
прыва́жыць сов. приве́сить, дове́сить
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прыва́жыць, ‑жу, ‑жыш, ‑жыць; зак., што і чаго.
Разм. Дадаць для павелічэння вагі чаго‑н.; даважыць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прыва́жваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да прыважыць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прыва́жаны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад прыважыць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)