прыблы́таць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., каго-што (разм.).

Тое, што і прыплесці (у 2 знач.).

|| незак. прыблы́тваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыблы́таць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прыблы́таю прыблы́таем
2-я ас. прыблы́таеш прыблы́таеце
3-я ас. прыблы́тае прыблы́таюць
Прошлы час
м. прыблы́таў прыблы́талі
ж. прыблы́тала
н. прыблы́тала
Загадны лад
2-я ас. прыблы́тай прыблы́тайце
Дзеепрыслоўе
прош. час прыблы́таўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыблы́таць сов.

1. припу́тать, привяза́ть (кое-как);

2. перен. припу́тать, примеша́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыблы́таць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Разм.

1. Прывязаць абы-як, заблытваючы. Прыблытаць каня.

2. перан. Расказваючы, дадаць, упамянуць што‑н. недарэчы. // Умяшаць каго‑н. у якую‑н. справу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

припу́тать сов., разг. прыблы́таць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыблы́тваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да прыблытаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыблы́таны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад прыблытаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

przyplątać

зак. прыблытаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

пристегну́ть сов.

1. (застегнуть) прышпілі́ць;

2. перен. прыблы́таць, прыцягну́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыблы́таны

1. припу́танный, привя́занный; см. прыблы́таць 1;

2. перен. припу́танный, приме́шанный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)