прыблука́цца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
прыблука́юся |
прыблука́емся |
| 2-я ас. |
прыблука́ешся |
прыблука́ецеся |
| 3-я ас. |
прыблука́ецца |
прыблука́юцца |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
прыблука́ўся |
прыблука́ліся |
| ж. |
прыблука́лася |
| н. |
прыблука́лася |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
прыблука́ўшыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
прыблука́цца сов., см. прыблука́ць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прыблука́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.
Разм. Тое, што і прыблукаць. Ляснік Міця, які прыблукаўся .. [на поле] са сваёй заўсёднай стрэльбай, засмяяўся. Мележ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Прыплута́цца, прыплу́тацца ’прыблукацца; прыплесціся’ (Нас., Байк. і Некр.). Гл. плута́ць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Прыблакуня́цца (приблукуня́цьца) ’прывалачыце, прыплясціся’ (Нас.). Звязана з прыблука́ць, прыблука́цца ’блукаючы, апынуцца дзе-небудзь; прыплясціся куды-небудзь’ (Др.-Падб., ТСБМ), якое з блука́ць (гл.), аформленае экспрэсіўным суфіксам ‑ун‑. Параўн. рус. наўг. приблу́каться ’прыстаць, прыбіцца да каго-небудзь, чаго-небудзь, блукаючы’, укр. приблука́ти ’заблукаўшы або блукаючы, прыйсці куды-небудзь’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)