прыадзе́ты
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
прыадзе́ты |
прыадзе́тая |
прыадзе́тае |
прыадзе́тыя |
| Р. |
прыадзе́тага |
прыадзе́тай прыадзе́тае |
прыадзе́тага |
прыадзе́тых |
| Д. |
прыадзе́таму |
прыадзе́тай |
прыадзе́таму |
прыадзе́тым |
| В. |
прыадзе́ты (неадуш.) прыадзе́тага (адуш.) |
прыадзе́тую |
прыадзе́тае |
прыадзе́тыя (неадуш.) прыадзе́тых (адуш.) |
| Т. |
прыадзе́тым |
прыадзе́тай прыадзе́таю |
прыадзе́тым |
прыадзе́тымі |
| М. |
прыадзе́тым |
прыадзе́тай |
прыадзе́тым |
прыадзе́тых |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
прыадзе́ты
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
прыадзе́ты |
прыадзе́тая |
прыадзе́тае |
прыадзе́тыя |
| Р. |
прыадзе́тага |
прыадзе́тай прыадзе́тае |
прыадзе́тага |
прыадзе́тых |
| Д. |
прыадзе́таму |
прыадзе́тай |
прыадзе́таму |
прыадзе́тым |
| В. |
прыадзе́ты (неадуш.) прыадзе́тага (адуш.) |
прыадзе́тую |
прыадзе́тае |
прыадзе́тыя (неадуш.) прыадзе́тых (адуш.) |
| Т. |
прыадзе́тым |
прыадзе́тай прыадзе́таю |
прыадзе́тым |
прыадзе́тымі |
| М. |
прыадзе́тым |
прыадзе́тай |
прыадзе́тым |
прыадзе́тых |
Кароткая форма: прыадзе́та.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прыадзе́ты, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад прыадзець.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
приоде́тый
1. прыадзе́ты;
2. прыадзе́ты, прыбра́ны, мног. папрыбіра́ны; см. приоде́ть;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)