пруса́чка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. пруса́чка пруса́чкі
Р. пруса́чкі пруса́чак
Д. пруса́чцы пруса́чкам
В. пруса́чку пруса́чак
Т. пруса́чкай
пруса́чкаю		 пруса́чкамі
М. пруса́чцы пруса́чках

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пруса́чка,

гл. прусакі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прусакі́, -о́ў, адз. -са́к, -а́, м.

Ураджэнцы або жыхары Прусіі, былой нямецкай правінцыі.

|| ж. пруса́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак (разм.).

|| прым. пру́скі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Prusaczka

ж. прусачка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

прусакі́, ‑оў; адз. прусак, ‑а, м.; прусачка, ‑і, ДМ ‑чцы; мн. прусачкі, ‑чак; ж.

Ураджэнцы або жыхары Прусіі; паўночна-ўсходнія немцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)