Пружа́ны

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Пружа́ны
Р. Пружа́н
Пружа́наў
Д. Пружа́нам
В. Пружа́ны
Т. Пружа́намі
М. Пружа́нах

Крыніцы: krapivabr2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Пружа́ны, -ан и -наў г. Пружа́ны

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Пружа́ны г. Пружа́ны, -жа́н и -наў.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Пружаны

т. 13, с. 50

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Пружаны (г.) 1/211 (к.), 227, 278; 2/58, 427; 3/378, 557; 4/78, 407, 423, 440, 533; 6/92, 491; 7/323, 416; 8/586—587 (к.); 11/545

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Пружа́ны мн. Pružány i Pruschány n -s, Pruschéne n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Prużany

мн. г. Пружаны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

«Зара камунізма» (газ., Пружаны) 9/56

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

ДАБУ́ЧЫН,

назва ў 15—16 ст. (да 1589) г. Пружаны.

т. 5, с. 561

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ВЯЛІ́КАЕ СЯЛО́,

вёска ў Пружанскім р-не Брэсцкай вобл., на аўтадарозе Пружаны—Ваўкавыск. Цэнтр сельсавета і калгаса. За 18 км на ПнЗ ад г. Пружаны, 103 км ад Брэста, 25 км ад чыг. ст. Аранчыцы. 583 ж., 212 двароў (1996). Базавая школа, Дом культуры, б-ка, аддз. сувязі.

т. 4, с. 369

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)