просфора́ церк. про́свіра, -ры ж.; см. просвира́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

просфора

Том: 29, старонка: 243.

img/29/29-243_1221_Просфора.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

прасвіра́ ж., церк. просфора́, просвира́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

просвира́ церк. про́свіра, -ры ж.; см. просфора́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Прасві́рка, просвіра ’белая круглая булачка з прэснага цеста, якая выкарыстоўваецца ў абрадах набажэнства’ (ТСБМ), параўн. укр. просвирка ’тс’, рус. просви́ра, просви́рка, ст.-слав. просфора, просвора ’тс’, што да грэч. προσφορά ’дар, паднашэнне’ (Праабражэнскі, 2, 131; Фасмер, 3, 377; ЕСУМ, 4, 601). Гл. таксама праскура.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)