про́лаг
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
про́лаг |
про́лагі |
| Р. |
про́лага |
про́лагаў |
| Д. |
про́лагу |
про́лагам |
| В. |
про́лаг |
про́лагі |
| Т. |
про́лагам |
про́лагамі |
| М. |
про́лагу |
про́лагах |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
про́лаг
(гр. prologos)
царкоўная кніга, якая змяшчае жыція святых, павучанні, размешчаныя па днях года.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
про́лог церк. (книга) про́лаг, -га м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)