про́бка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. про́бка про́бкі
Р. про́бкі про́бак
Д. про́бцы про́бкам
В. про́бку про́бкі
Т. про́бкай
про́бкаю		 про́бкамі
М. про́бцы про́бках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

про́бка, -і, ДМ -бцы, мн. -і, -бак, ж.

1. Электрычны засцерагальнік.

Пробкі перагарэлі.

2. перан. Вялікая колькасць каго-, чаго-н., якая перашкаджае нармальнаму руху (разм.).

П. на чыгуначным пераездзе.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

про́бка ж., эл., перен. про́бка;

электры́чная п. — электри́ческая про́бка;

п. на шашы́ — про́бка на шоссе́;

се́рная п. — се́рная про́бка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

про́бка ж.

1. (кора пробкового дуба) ко́рак, -рку м.;

2. (для закупорки) ко́рак, -рка м.; за́тычка, -кі ж.;

3. эл. про́бка, -кі ж.;

4. перен. (скопление) зато́р, -ру м., про́бка, -кі ж.;

◊

глуп как про́бка дурны́ як пень (як бот);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

про́бка, ‑і, ДМ ‑бцы; Р мн. ‑бак; ж.

1. Назва аднаго з відаў электрычных засцерагальнікаў. Перапаліць пробкі.

2. перан. Вялікая колькасць каго‑, чаго‑н., якая перашкаджае руху, цячэнню; затор. На пераправе ўтварылася пробка. Дзесяткі машын, танкаў; фурманак збіліся ў кучу ля берага. Хомчанка. Кожны імкнуўся хутчэй прабрацца, стварылася пробка, узмацніліся крыкі. Маўр.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

про́бка ж

1. (матэрыял) Kork m -(e)s;

2. разм (затор) Stáuung f -, -en, Stóckung f -, -en; Verkéhrsstockung f - (транспарту)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

жучо́к, -чка́, мн. -чкі́, -чко́ў, м.

1. гл. жук.

2. Тэхнічнае прыстасаванне для праслухоўвання (разм.).

3. Самаробная электрычная пробка (разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вуго́р², -гра́, мн. -гры́, -гро́ў, м.

Невялікі бугарок — тлушчавая пробка ў порах скуры.

Твар у вуграх.

|| прым. вугры́сты, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

fuse​1 [fju:z] n. засцерага́льнік, про́бка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

airlock [ˈeəlɒk] n.

1. паве́траная про́бка

2. паве́траны шлюз

3. та́мбур

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)