присуди́ть сов., в разн. знач. прысудзі́ць; см. присужда́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прысудзі́ць сов.

1. (о суде) присуди́ть, приговори́ть;

п. да зняво́лення — присуди́ть (приговори́ть) к заключе́нию;

2. (постановить о присвоении чего-л.) присуди́ть;

п. пе́ршую прэ́мію — присуди́ть пе́рвую пре́мию

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

присво́ить сов.

1. (завладеть чужим) прысво́іць, прыўла́шчыць;

присво́ить нахо́дку прысво́іць (прыўла́шчыць) знахо́дку;

2. (присудить, наделить чем-л.) прысво́іць, нада́ць; (дать) даць;

присво́ить зва́ние прысво́іць (нада́ць) зва́нне.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)