пристя́жка ж.

1. (вид запряжки) прыпрэ́жка, -кі ж.;

2. (упряжь для пристяжной лошади) во́рчык, -ка м.;

запряга́ть в пристя́жку запрага́ць на во́рчык;

запря́чь ло́шадь в пра́вую пристя́жку запрэ́гчы (прыпрэ́гчы) каня́ на пра́вы во́рчык, прыпрэ́гчы каня́ спра́ва;

ходи́ть на пристя́жке хадзі́ць на во́рчыку (у прыпрэ́жцы);

3. см. пристяжна́я;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Прысця́жка ’ворчык, прыпрэжка’ (Нас.; міёр., Жыв. НС), прысцяжня́к ’прыпрэжаны конь’ (Мат. Гом.), прісьціжнэ́й ’прыпрэжаны (пра каня)’ (Мат. Маг.). Арэал слова, пагранічны з рускай і ўкраінскай тэрыторыяй, сведчыць пра пранікненне з рус. пристя́жка ці ўкр. пристя́жка ’прыпрэжка’, якія ад пристегнуть (гл. Фасмер, 3, 366).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

прыпражны́

1. прил. пристяжно́й; (о способе запряжки — ещё) выносно́й;

2. в знач. сущ. пристяжна́я, пристя́жка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыпрэ́жка ж.

1. (действие) припря́жка;

2. (вид запряжки лошади) пристя́жка, вы́нос м.;

запрага́ць у ~ку — запряга́ть в пристя́жку (на вы́нос)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

во́рчык м.

1. (упряжное приспособление) валёк;

2. (способ упряжки) пристя́жка ж.;

запрага́ць на в. — запрята́ть в пристя́жку;

хадзі́ць на ~ку — ходи́ть в пристя́жке

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)