припада́ть несов.

1. (приникать) прыпада́ць; (прижиматься) тулі́цца, прыту́львацца;

припада́ть к земле́ прыпада́ць да зямлі́;

припада́ть к груди́ прыпада́ць (тулі́цца, прыту́львацца) да грудзе́й;

припада́ть на коле́ни прыпада́ць на кале́ні;

2. разг. (прихрамывать) наку́льгваць, кульга́ць;

припада́ть на ле́вую но́гу наку́льгваць (кульга́ць) на ле́вую нагу́;

3. прост., уст. (болеть, недомогать) хварэ́ць; прыхво́рваць;

◊

припада́ть к нога́м (к стопа́м) книжн., уст. кі́дацца ў но́гі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

приника́ть несов.

1. (припадать) прыпада́ць; (прижиматься) прыту́львацца, тулі́цца;

2. перен., разг. зато́йвацца, прыто́йвацца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наку́льгваць несов. прихра́мывать;

н. на адну́ нагу́ — прихра́мывать (припада́ть) на одну́ но́гу

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падку́льгваць несов.

1. разг. (подходить, хромая) подковы́ливать;

2. (слегка хромая) припада́ть, прихра́мывать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Прыпада́ць 1 ’нізка нахіляцца, апускацца; прыціскацца’, ’даставацца, выпасці каму-небудзь; здарыцца, аказацца’, ’прыйсціся’ (ТСБМ, ТС), ’апускацца’ (ТС), ’спадабацца на смак’ (паст., Сл. ПЗБ), ’здарацца, выпадаць’ (Бяльк.). Рус. припада́ть ’прыхіляцца, прыціскацца; нахіляцца’, ’здарацца, адбывацца’, ’нечакана з’яўляцца’, ’шчыльна прылягаць’, ’кульгаць’ і да т. п., укр. припада́ти ’падаць, класціся на што-небудзь’, ’нахіляцца’, ’падыходзіць; пасаваць’, ’кульгаць’, ст.-рус. прыпадати ’схіляцца, прыгінацца’, ’падаць, здыхаць’, польск. przypadać ’прытуляцца’, ’пазбягаць, падскокваць’, ’здарацца’, чэш. připadati ’прыходзіцца (на долю); наставаць’, славац. pripadať ’прыходзіцца; прыпадаць (на долю)’, в.-луж. připadać ’прыналежаць; прыходзіцца’, серб.-харв. при́падати ’належаць; даставацца на долю’, ’прыхіляць, прыціскаць’, славен. pripádati ’даставацца на долю’; ’належаць’, балг. припа́дам ’схіляцца, падаць’, ’страчваць прытомнасць’. Прасл. *pripadati з першасным значэннем ’упасці да ног’, захаваным у ст.-слав. припасти (Сной₂, 577). Прэфіксальны дэрыват ад *padati.

Прыпада́ць 2 ’прыставаць (пра хваробу)’ (смарг., Сл. ПЗБ). Рус. дыял. з Латвіі і Літвы припада́ть ’хварэць, хілець’, польск. przypadłość ’хвароба, недамаганне’. Да прыпада́ць 1; параўн. Мяркулава, Этимология–1967, 164. Параўн. яшчэ рус. пасть (аб скаціне) ’здохнуць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

кульга́ць несов.

1. хрома́ть; (слегка) прихра́мывать; припада́ть;

к. на адну́ нагу́ — хрома́ть (припадать) на одну́ но́гу;

2. (идти, хромая) ковыля́ть;

3. перен., разг. (иметь недостатки) хрома́ть;

у яго́ арфагра́фія ~гае — у него́ орфогра́фия хрома́ет;

◊ к. на абе́дзве нагі́ — хрома́ть на о́бе ноги́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

припа́сть сов.

1. (приникнуть) прыпа́сці; (прижаться) прытулі́цца, мног. папрыту́львацца; см. припада́ть​ 1;

2. разг., уст. (появиться, проявиться с силой) напа́сці, з’яві́цца, паяві́цца;

припа́ла охо́та напа́ла (з’яві́лася, паяві́лася) ахво́та.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыту́львацца несов.

1. (да каго, чаго) прижима́ться (к кому, чему), льнуть (к кому, чему), приника́ть (к кому, чему), припада́ть (к кому, чему); прислоня́ться (к чему); см. прытулі́цца 1;

2. страд. прижима́ться; прислоня́ться; пригрева́ться; укрыва́ться; см. прыту́льваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыпада́ць несов.

1. (да каго, чаго) припада́ть (к кому, чему); (плотно, вплотную) приника́ть (к кому, чему), льнуть;

2. (на што) (происходить в одно время с чем-л.) приходи́ться (на что), совпада́ть (с чем);

3. выпада́ть (на до́лю), приходи́ться, достава́ться;

1-3 см. прыпа́сці

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыхіля́цца несов.

1. пригиба́ться, приклоня́ться;

2. (да чаго) прислоня́ться (к чему);

3. (да каго, чаго) прижима́ться (к кому, чему); припада́ть (к кому, чему), льнуть (к кому, чему);

4. (да каго) чу́вствовать расположе́ние (к кому);

1-4 см. прыхілі́цца;

5. страд. пригиба́ться, приклоня́ться; прислоня́ться; прижима́ться; см. прыхіля́ць 1-3

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)