призы́в м.

1. (действие) прызы́ў, -зы́ву м.; клі́канне, -ння ср.; закліка́нне, -ння ср., за́клік, -ку м.; см. призыва́ть;

2. (обращение с призывом) за́клік, -ку м.;

3. (просьба, мольба, зов) кліч, род. клі́ча м., по́кліч, -ча м.; про́сьба, -бы ж.;

призы́в о по́мощи кліч на дапамо́гу, про́сьба рату́нку;

4. собир. (лица, призванные на военную службу) прызы́ў, -зы́ву м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

«Ленинский призыв» [газ., Аршанскі падп. РК КЛ(б)Б] 8/15; 9/59

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

по́кліч, -чу м. зов, призы́в

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прызы́ў, -зы́ву м., в разн. знач. призы́в;

п. на вае́нную слу́жбу — призы́в на вое́нную слу́жбу;

п. міну́лага го́да — призы́в про́шлого го́да

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

клі́канне ср. зов м., призы́в м.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

за́клік, -ку м.

1. призы́в, клич;

2. (обращение) воззва́ние ср.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кліч (род. клі́чу) м. клич, зов, призы́в;

◊ кі́нуць к. — кли́кнуть клич

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Прызы́ў ’дзеянне і людзі, адначасова прызваныя ў армію’ (ТСБМ), пры́зыў ’тс’ (Растарг.), пры́заў ’прызыў (у войска)’ (Ян.), толькі мн. л. пры́звы ’служба ў арміі’ (шчуч., Сл. ПЗБ). Запазычана з рус. призы́в, дыял. при́зо́в ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

закліка́нне ср.

1. (да чаго) призы́в м. (к чему);

2. приглаше́ние, зазыва́ние;

1, 2 см. закліка́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ле́нінскі ле́нинский;

л. камсамо́л — ист. ле́нинский комсомо́л;

л. стыль — ле́нинский стиль;

○ л. прызы́ў — ист. ле́нинский призы́в;

Ле́нінская прэ́мія — ист. Ле́нинская пре́мия

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)