при́знак м. адзна́ка, -кі ж.; (примета) прыме́та, -ты ж., разг. прыкме́та, -ты ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Пры́знак ’прымета’ (ТС, Скарбы). Відаць, як і чэш. příznak, балг. прѝзнак ’тс’ запазычана з рус. при́знак, што, у сваю чаргу, з ц.-слав. признакъ ’паметка, заўвага’, параўн. БЕР, 5, 711. Не выключае, аднак, і самастойнае развіццё ад прызначыць ’пазначыць’, (гл.), асабліва ў значэнні ’метка, адзнака’, параўн. зна́чыць і знакова́ць ’меціць’ (ТС).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

зна́мение ср. знак, род. зна́ка м.; (признак) адзна́ка, -кі ж.; (символ) сі́мвал, -ла м.;

◊

зна́мение вре́мени адзна́ка ча́су.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

приме́та

1. (отличительный признак) прыме́та, -ты ж., разг. прыкме́та, -ты ж.;

2. (признак, предвещающий что-л.) прыме́та, -ты ж.;

3. обычно мн. прыме́ты, -ме́т;

по приме́там предска́зывали холо́дную о́сень па прыме́тах прадка́звалі хало́дную во́сень;

◊

быть (име́ть) на приме́те быць (мець) на ўва́зе.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разли́чие ср.

1. (несходство) ро́зніца, -цы ж.;

2. (отличительный признак) адро́зненне, -ння ср.;

без разли́чия адно́лькава, без разбо́ру;

зна́ки разли́чия зна́кі адро́знення;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

предзнаменова́ние ср. (примета) прыме́та, -ты ж., разг. прыкме́та, -ты ж.; (знамение) знак, род. зна́ка м.; (признак) адзна́ка, -кі ж.; (предвестие) прадве́сце, -ця ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

отличи́тельный адме́тны, характэ́рны; адро́зны; (опознавательный) распазнава́льны;

отличи́тельные огни́ (на суда́х) распазнава́льныя агні́;

отличи́тельный знак распазнава́льны знак (знак адро́знення);

отличи́тельный при́знак адме́тная (характэ́рная, адро́зная) адзна́ка.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адзна́ка ж.

1. (помета на чём-л.) отме́тка; обозначе́ние ср.;

2. (примета) при́знак м.;

не пака́зваць ~к жыцця́ — не подава́ть при́знаков жи́зни;

3. (балл) отме́тка;

4. (заслуга, отмеченная наградой) отли́чие ср.;

дыпло́м з ~кай — дипло́м с отли́чием;

5. (признак, предвещающий что-л.) предзнаменова́ние ср.;

гэ́та ке́пская а. — э́то плохо́е предзнаменова́ние;

6. (знак на каком-л. предмете) заме́тка; отме́тка;

рабі́ць ~кі на дрэ́вах — де́лать заме́тки (отме́тки) на дере́вьях

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Per risum multum poteris cognoscere stultum

Па частаму смеху ты можаш пазнаць дурня.

По частому смеху ты можешь узнать глупца.

бел. Смех без прычыны ‒ знак дурачыны. Дурню, што смешна, тое пацешна. Дурня пазнаеш па смеху.

рус. Дураку всё смех на уме. Смех без причины ‒ признак дурачины. Дураку, что глупо, то потешно.

фр. Au rire on connaît le fol (Глупца/дурака узнают по смеху).

англ. Fools will be fools (Дураки останутся дураками).

нем. An vielem Lachen erkennt man der Narren (Дурака узнают по тому, как много он смеётся). Am Lachen erkennt man den Toren (По смеху узнают дурака).

Шасцімоўны слоўнік прыказак, прымавак і крылатых слоў (1993, правапіс да 2008 г.)

прыме́та ж.

1. приме́та, знак м.; при́знак м.;

2. приме́та, предзнаменова́ние ср.;

дрэ́нная п. — дурна́я приме́та, дурно́е предзнаменова́ние;

◊ мець на ~ме́це — име́ть на приме́те; име́ть в виду́;

быць на ~ме́це — быть на приме́те;

не падава́ць ~ме́т жыцця́ — не подава́ть при́знаков жи́зни

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)