преклони́ть сов.

1. книжн., уст. схілі́ць;

2. перен., высок. схілі́ць; см. преклоня́ть;

преклони́ть коле́на (коле́ни) стаць на кале́ні, укле́нчыць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

укле́нчыць сов. стать на коле́ни, преклони́ть коле́ни

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

преклоне́ние ср.

1. (действие) книжн., уст., высок. паклане́нне, -ння ср., схіле́нне, -ння ср.; неоконч. схіля́нне, -ння ср.; кле́нчанне, -ння ср.; см. преклони́ть, преклоня́ть;

2. (чувство уважения) глыбо́кая паша́на (пава́га), пачуццё глыбо́кай паша́ны (пава́гі); паклане́нне, -ння ср. (перад чым);

преклоне́ние пе́ред герои́змом наро́да паклане́нне пе́рад гераі́змам наро́да;

3. (раболепство) нізкапакло́нства, -ва ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

схілі́ць сов.

1. (нагнуть) склони́ть, наклони́ть;

с. галаву́ — склони́ть го́лову;

2. перен. (да чаго) склони́ть (к чему); привле́чь;

с. да ўцёкаў — склони́ть к побе́гу;

с. на свой бок — склони́ть на свою́ сто́рону;

с. галаву — (перад кім, чым) склони́ть го́лову (перед кем, чем);

с. кале́ні — (перад кім, чым) преклони́ть коле́ни (перед кем, чем)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)