прегреша́ть несов., уст.

1. (грешить) грашы́ць;

2. (совершать проступок) паруша́ць (зако́н, звы́чай і да таго́ падо́бнае);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прегреше́ние ср.

1. (действие) парушэ́нне (зако́на, звы́чаю і да таго́ падо́бнае); см. прегреша́ть 2;

2. (грех) грэх, род. граху́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)