прахо́дчыца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
прахо́дчыца |
прахо́дчыцы |
| Р. |
прахо́дчыцы |
прахо́дчыц |
| Д. |
прахо́дчыцы |
прахо́дчыцам |
| В. |
прахо́дчыцу |
прахо́дчыц |
| Т. |
прахо́дчыцай
прахо́дчыцаю |
прахо́дчыцамі |
| М. |
прахо́дчыцы |
прахо́дчыцах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
прахо́дчыца ж., горн. прохо́дчица
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прахо́дчык, -а, мн. -і, -аў м.
Рабочы па праходцы горных вырабатак.
|| ж. прахо́дчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
прохо́дчица прахо́дчыца, -цы ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)