прафесу́ра, -ы, ж.

1. Пасада прафесара (кніжн.).

Атрымаць прафесуру.

2. зб. Прафесары.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прафесу́ра

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. прафесу́ра
Р. прафесу́ры
Д. прафесу́ры
В. прафесу́ру
Т. прафесу́рай
прафесу́раю
М. прафесу́ры

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прафесу́ра ж. профессу́ра

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прафесу́ра, ‑ы, ж.

1. Званне, пасада прафесара.

2. зб. Прафесары.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прафесу́ра ж.

1. Professúr f -, -en; Léhrstuhl m -s, -stühle (кафедра);

2. зборн. Professóren pl, Professórenschaft f -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

прафесу́ра

(ням. Professur, ад лац. professor = настаўнік)

1) званне, пасада прафесара;

2) прафесары.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

профессу́ра разг. прафесу́ра, -ры ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)