прафана́цыя, -і, ж. (кніжн.).

Скажэнне чаго-н. невуцкім, зняважлівым абыходжаннем, адносінамі; апашленне.

П. навукі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прафана́цыя

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. прафана́цыя
Р. прафана́цыі
Д. прафана́цыі
В. прафана́цыю
Т. прафана́цыяй
прафана́цыяю
М. прафана́цыі

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прафана́цыя ж., книжн. профана́ция

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прафана́цыя, ‑і, ж.

Невуцкае скажэнне чаго‑н. агульнапрызнанага (ідэі, вучэння, твора мастацтва і пад.); непачцівыя адносіны да таго, што карыстаецца ўсеагульнай пашанай; апашленне. Прафанацыя ідэі. Прафанацыя навукі.

[Ад лац. profanatio — апашленне святыні.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прафана́цыя ж. Profanatión f -, -en; Profaníerung f -, -en, Entwéihung f -, -en (апашленне)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

прафана́цыя

(лац. profanatio)

апашленне чаго-н., непачцівыя адносіны да таго, што карыстаецца ўсеагульнай пашанай (напр. п. ідэі).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

прафана́цыя

(лац. profanatio)

апашленне чаго-н., непачцівыя адносіны да таго, што карыстаецца ўсеагульнай пашанай (напр. п. ідэі, п. навукі).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

профана́ция книжн. прафана́цыя, -цыі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

profanacja

ж. прафанацыя

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

profanation

[prɑ:fəˈneɪʃən]

n.

прафана́цыя f., апашле́ньне n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)