прафа́за
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
прафа́за |
прафа́зы |
| Р. |
прафа́зы |
прафа́з |
| Д. |
прафа́зе |
прафа́зам |
| В. |
прафа́зу |
прафа́зы |
| Т. |
прафа́зай
прафа́заю |
прафа́замі |
| М. |
прафа́зе |
прафа́зах |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
прафа́за
(ад гр. pro = раней, перад + phasis = праяўленне)
першая стадыя непрамога дзялення, або мітозу.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)