пратэ́са, -ы, мн. -ы, -аў, ж.

Атрыбут царкоўных шэсцяў у выглядзе палотнішча, прымацаванага да дрэўка з вобразам Хрыста, святых; харугва.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пратэ́са

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. пратэ́са пратэ́сы
Р. пратэ́сы пратэ́с
Д. пратэ́се пратэ́сам
В. пратэ́су пратэ́сы
Т. пратэ́сай
пратэ́саю		 пратэ́самі
М. пратэ́се пратэ́сах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пратэ́са ж., церк. хору́гвь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пратэ́са, ‑ы, ж.

Тое, што і харугва. Паперадзе мужчыны неслі тры пратэсы, за імі следам ішоў поп у пазалочанай рызе. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пратэ́са ж.

1. царк. Kírchenfahne f -, -n (bei Prozessionen);

2. уст. Kríegsbanner n -(e)s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Пратэ́са ’царкоўная харугва’ (Нас., Бяльк.), пратэ́сня ’тс’ (Нас.), пратасэ́я, пратасе́я (Гарэц., Мядзв., Шат., Касп., Др.-Падб.) ’хаўтурная харугва’ (бых., Рам. 8). Паводле Карскага (Труды, 425), з польск. procesja ’працэсія’ ад лац. prōcēssio ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пратасэ́я, пратасе́я. Гл. пратэса.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

хору́гвь

1. ист. хару́гва, -вы ж.;

2. церк. пратэ́са, -сы ж., хару́гва, -вы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

chorągiew

1. сцяг;

wywiesić białą chorągiew — вывесіць белы сцяг; здацца;

2. рэл. харугва; пратэса;

3. гіст. конны атрад

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)