пратруці́ць, -учу́, -ўціш, -ўціць; -ўчаны; зак., што.

Тое, што і пратравіць.

|| незак. пратру́чваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. пратру́чванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пратруці́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. пратручу́ пратру́цім
2-я ас. пратру́ціш пратру́ціце
3-я ас. пратру́ціць пратру́цяць
Прошлы час
м. пратру́ціў пратру́цілі
ж. пратру́ціла
н. пратру́ціла
Загадны лад
2-я ас. пратруці́ пратруці́це
Дзеепрыслоўе
прош. час пратруці́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пратруці́ць сов. протрави́ть;

п. збо́жжа фармалі́нам — протрави́ть зерно́ формали́ном

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пратруці́ць, ‑тручу, ‑труціш, ‑труціць; зак., што.

Спец.

1. Выпаліць чым‑н. едкім (кіслатой). Пратруціць узор на медзі.

2. Апрацаваць пратрутай. Пратруціць тканіну.

3. Спецыяльна апрацаваць для абеззаражвання перад сяўбой, пасадкай. Пратруціць насенне.

4. Труціць некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пратру́чаны протра́вленный; см. пратруці́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пратру́чаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад пратруціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пратру́чваць несов. протра́вливать, протравля́ть; см. пратруці́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пратру́чванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. пратручваць — пратруціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пратру́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да пратруціць (у 1–3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

суспе́нзія, ‑і, ж.

Вадкасць, у якой дробныя часцінкі цвёрдага рэчыва знаходзяцца ў завіслым стане; завісь. Пратруціць клубні бульбы суспензіяй граназану.

[Ад лац. suspensio — падвешванне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)