пратра́ўшчык

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. пратра́ўшчык пратра́ўшчыкі
Р. пратра́ўшчыка пратра́ўшчыкаў
Д. пратра́ўшчыку пратра́ўшчыкам
В. пратра́ўшчыка пратра́ўшчыкаў
Т. пратра́ўшчыкам пратра́ўшчыкамі
М. пратра́ўшчыку пратра́ўшчыках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пратра́ўшчык м., спец. протра́вщик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пратра́ўшчык, ‑а, м.

Рабочы, спецыяліст, які займаецца пратравай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пратра́ўшчыца, ‑ы, ж.

Жан. да пратраўшчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

протра́вщик

1. хим., техн. пратра́ўшчык, -ка м.;

2. с.-х. пратру́тчык, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)