прато́чына, -ы, мн. -ы, -чын, ж.

Прамытая вадой адтуліна, праход.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прато́чына

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. прато́чына прато́чыны
Р. прато́чыны прато́чын
Д. прато́чыне прато́чынам
В. прато́чыну прато́чыны
Т. прато́чынай
прато́чынаю		 прато́чынамі
М. прато́чыне прато́чынах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прато́чына ж., в разн. знач. прото́чина

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прато́чына, ‑ы, ж.

1. Праточаная, праедзеная (чарвякамі, насякомымі) вузкая адтуліна; чарвяточына.

2. Вузкая адтуліна, прамытая вадой.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прато́чына Месца, дзе сочыцца вада; крынічная мясціна (Ветк.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

прото́чина

1. разг. прато́чына, -ны ж.;

2. (скважина, промытая водой) прамы́іна, -ны ж., прамы́віна, -ны ж.;

3. (у животных) спец. лы́сіна, -ны ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)