пратане́ма

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. пратане́ма пратане́мы
Р. пратане́мы пратане́м
Д. пратане́ме пратане́мам
В. пратане́му пратане́мы
Т. пратане́май
пратане́маю		 пратане́мамі
М. пратане́ме пратане́мах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пратане́ма ж., бот. протоне́ма

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Пратанема 7/296; 8/560

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

пратанема

т. 13, с. 23

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

пратане́ма

(ад прата- + гр. nema = нітка)

пачатковая стадыя развіцця імхоў — нітка або пласцінка, якая развіваецца са споры.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

протоне́ма бот. пратане́ма, -мы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Прадростак, гл. Пратанема

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)