пратаза́н
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
пратаза́н |
пратаза́ны |
| Р. |
пратаза́на |
пратаза́наў |
| Д. |
пратаза́ну |
пратаза́нам |
| В. |
пратаза́н |
пратаза́ны |
| Т. |
пратаза́нам |
пратаза́намі |
| М. |
пратаза́не |
пратаза́нах |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
пратаза́н
(ням. Partisane)
кап'ё з плоскім і доўгім металічным наканечнікам, якое было на ўзбраенні ландскнехтаў у 16 ст. і целаахоўнікаў пры манархах у 17 ст., а таксама ганаровай зброяй рускіх штаб-афіцэраў у 18 ст.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)