прасячы́

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прасяку́ прасячо́м
2-я ас. прасячэ́ш прасечаце́
3-я ас. прасячэ́ прасяку́ць
Прошлы час
м. прасе́к прасе́клі
ж. прасе́кла
н. прасе́кла
Загадны лад
2-я ас. прасячы́ прасячы́це
Дзеепрыслоўе
прош. час прасе́кшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прасячы́ сов.

1. в разн. знач. проруби́ть; просе́чь;

п. сцяну́ — проруби́ть сте́ну;

п. акно́ — проруби́ть окно́;

п. прасе́ку — проруби́ть (просе́чь) про́секу;

2. просе́чь;

п. бот сяке́рай — просе́чь сапо́г топоро́м;

п. пу́гай ску́ру — просе́чь кнуто́м ко́жу

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прасячы́ і прасе́кчы, -сяку́, -сячэ́ш, -сячэ́; -сячо́м, -сечаце́, -сяку́ць; -се́к, -кла; -сячы́; -се́чаны; зак., што.

1. Секучы, зрабіць навылётную адтуліну ў чым-н.

П. акно.

П. палонку.

2. Прабіць, сцябаючы або ўдараючы вострым.

П. пугай скуру.

П. бот сякерай.

3. Зрабіць праход, праезд у чым-н. пры дапамозе інструментаў, прылад.

П. дарогу ў гарах.

|| незак. прасяка́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. прасяка́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прасячы́ і прасе́кчы, ‑сяку, ‑сячэш, ‑сячэ; ‑сячом, ‑сечаце, ‑сякуць; пр. прасек, ‑секла; заг. прасячы; зак., што.

1. Секучы, зрабіць навылётную адтуліну ў чым‑н. Прасячэ Тарэнта ў стопцы акно, падраўняе падлогу, глінай яе пазамазвае і будзе жыць. Галавач. // Нанесці глыбокую рану чым‑н. вострым. Прасячы нагу сякерай.

2. Зрабіць праход, праезд у чым‑н. пры дапамозе інструментаў, прылад. Прасячы дарогу ў гарах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прасе́кчы гл. прасячы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прасяка́ць¹ гл. прасячы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

проруби́ть сов.

1. в разн. знач. прасячы́, мног. папрасяка́ць;

проруби́ть сте́ну прасячы́ сцяну́;

проруби́ть окно́ прасячы́ акно́;

проруби́ть про́секу прасячы́ прасе́ку;

2. горн. прарубі́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прасе́кчы сов., см. прасячы́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прасе́кчы,

гл. прасячы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

просе́чь сов. прасячы́, мног. папрасяка́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)