прася́нішча, -а, н.

Поле, на якім расло проса.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прася́нішча

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. прася́нішча
Р. прася́нішча
Д. прася́нішчу
В. прася́нішча
Т. прася́нішчам
М. прася́нішчы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прася́нішча ср. (место, на котором росло просо) просяни́ще

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прася́нішча, ‑а, н.

Поле, з якога сабраны ўраджай проса або на якім папярэдняй культурай было проса.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прася́нішча н. с.-г. Hírsefeld n -(e)s, -er

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

прася́нішча Поле, дзе расло проса (БРС). Тое ж прасяне́чніска (Кам.), прася́нне, просішча, просінішча, прасяні́шчаўе, прасяні́шчывічышча (Слаўг.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)