Прася́ні́ца ’брыца, Echinochloa L.’ (віл., Сл. ПЗБ). Да проса; па знешняму выгляду: ’пустазелле з чорнымі зярнятамі’. Гл. яшчэ прасянік.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ржа́ніца ’іржаная салома’ (расон., Шатал.). Да іржа2 (гл.). Утворана пры дапамозе суф. ‑іц‑а ад (а)ржаны, як аўся́ніца, прася́ніца, я́чніца (Сцяцко, Афікс. наз., 110).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)