прасту́кваць

дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. прасту́кваю прасту́кваем
2-я ас. прасту́кваеш прасту́кваеце
3-я ас. прасту́квае прасту́кваюць
Прошлы час
м. прасту́кваў прасту́квалі
ж. прасту́квала
н. прасту́квала
Загадны лад
2-я ас. прасту́квай прасту́квайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час прасту́кваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прасту́кваць несов., в разн. знач. просту́кивать; см. прасту́каць 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прасту́кваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да прастукаць (у 1, 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прасту́каць, -аю, -аеш, -ае; зак., каго-што.

Тое, што і выстукаць (у 2 знач.).

П. хвораму грудзі.

|| незак. прасту́кваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. прасту́кванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

просту́кивать несов. прасту́кваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прасту́квацца, ‑аецца; незак.

Зал. да прастукваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прасту́кванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. прастукваць — прастукаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прасту́квацца несов., страд. просту́киваться; см. прасту́кваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)