праста́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м. (разм.).

Тое, што і прасцяк.

|| памянш. прастачо́к, -чка́, мн. -чкі́, -чко́ў, м.

|| ж. праста́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

праста́к

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. праста́к прастакі́
Р. прастака́ прастако́ў
Д. прастаку́ прастака́м
В. прастака́ прастако́ў
Т. прастако́м прастака́мі
М. прастаку́ прастака́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

праста́к, -ка́ м. проста́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

праста́к, ‑а, м.

Разм. Тое, што і прасцяк. Шапка, што ссунулася крыху на бок, некалькі расшпіленых гузікаў, твар — усё нібы крычала: глядзіце, вось я які прастак, душа ў мяне нараспашку, увесь я перад вамі, адным словам свой чалавек на вёсцы. Кавалёў. Іранічна падсм[ей]ваецца паляшук, расказваючы .. гісторыі і легенды даверлівым прастакам. «Маладосць».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Праста́к ’дурань’, ’неахайны’ (Ян.), сюды ж прастакава́ты ’праставаты, ніякаваты’ (Нас., Ян.). Рус. проста́к ’прасцяк’, укр. проста́к ’просты чалавек’, польск. prostak ’прасцяк, неадукаваны чалавек, просты чалавек’, чэш. prostáček ’прасцяк’, серб.-харв. проста́к ’прасцяк, неадукаваны, нявыхаваны чалавек’, славен. prosták ’звычайны, просты чалавек’, балг. проста́к ’неадукаваны, нявыхаваны чалавек’, макед. простак ’тс’. Ад просты з суф. ‑ак. Суфікс яшчэ праславянскі, гл. Слаўскі (SP, 1, 89), але першапачаткова слова, відаць, мела значэнне ’просты чалавек’ у процілегласць высакароднаму, што гаворыць аб самастойным утварэнні ў розных славянскіх мовах, параўн. Банькоўскі, 2, 788; Сной₂, 586 і інш.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

прастачо́к, ‑чка, м.

Памянш.-зніж. да прастак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

праста́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Жан. да прастак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

know-nothing

[ˈnoʊ,nʌӨɪŋ]

n.

не́вук -а m. & f.; праста́к -а́ m., праста́чка f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

◎ *Праіва́ніць, проіваніць ’правароніць’ (ТС). Ад імя Іван у значэнні ’прастак; дурнаваты чалавек’. Параўн. рус. мгшіуля ’дурань’, якое звязваецца з імем Міхаія (гл. абмішуліцца), чэш. kubą ’селянін, неадукаваны чалавек’ < Ja‑kub.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ignoramus

[,ɪgnəˈreɪməs]

n., pl. -muses

не́вук -а m. & f., праста́к -а́ m., праста́чка f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)