праска́чка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
праска́чка |
праска́чкі |
| Р. |
праска́чкі |
праска́чак |
| Д. |
праска́чцы |
праска́чкам |
| В. |
праска́чку |
праска́чкі |
| Т. |
праска́чкай
праска́чкаю |
праска́чкамі |
| М. |
праска́чцы |
праска́чках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
праска́чка ж., спорт. проска́чка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
праска́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.
Спец. Пэўны лік збояў, які пазбаўляе каня права на прыз.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
проска́чка спорт. праска́чка, -кі ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)