прасе́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. прасе́к прасе́кі
Р. прасе́ку прасе́каў
Д. прасе́ку прасе́кам
В. прасе́к прасе́кі
Т. прасе́кам прасе́камі
М. прасе́ку прасе́ках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

прасе́ка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. прасе́ка прасе́кі
Р. прасе́кі прасе́к
Д. прасе́цы прасе́кам
В. прасе́ку прасе́кі
Т. прасе́кай
прасе́каю		 прасе́камі
М. прасе́цы прасе́ках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

прасе́кчы

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прасяку́ прасячо́м
2-я ас. прасячэ́ш прасечаце́
3-я ас. прасячэ́ прасяку́ць
Прошлы час
м. прасе́к прасе́клі
ж. прасе́кла
н. прасе́кла
Загадны лад
2-я ас. прасячы́ прасячы́це
Дзеепрыслоўе
прош. час прасе́кшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

прасячы́

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прасяку́ прасячо́м
2-я ас. прасячэ́ш прасечаце́
3-я ас. прасячэ́ прасяку́ць
Прошлы час
м. прасе́к прасе́клі
ж. прасе́кла
н. прасе́кла
Загадны лад
2-я ас. прасячы́ прасячы́це
Дзеепрыслоўе
прош. час прасе́кшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

прасячы́ і прасе́кчы, ‑сяку, ‑сячэш, ‑сячэ; ‑сячом, ‑сечаце, ‑сякуць; пр. прасек, ‑секла; заг. прасячы; зак., што.

1. Секучы, зрабіць навылётную адтуліну ў чым‑н. Прасячэ Тарэнта ў стопцы акно, падраўняе падлогу, глінай яе пазамазвае і будзе жыць. Галавач. // Нанесці глыбокую рану чым‑н. вострым. Прасячы нагу сякерай.

2. Зрабіць праход, праезд у чым‑н. пры дапамозе інструментаў, прылад. Прасячы дарогу ў гарах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ква́рта́л

1. Частка горада, абмежаваная вуліцамі, якія перасякаюцца (БРС).

2. Участак лесу паміж прасек (Нясв., Слаўг.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)