прара́бскі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
прара́бскі |
прара́бская |
прара́бскае |
прара́бскія |
| Р. |
прара́бскага |
прара́бскай
прара́бскае |
прара́бскага |
прара́бскіх |
| Д. |
прара́бскаму |
прара́бскай |
прара́бскаму |
прара́бскім |
| В. |
прара́бскі (неадуш.)
прара́бскага (адуш.) |
прара́бскую |
прара́бскае |
прара́бскія (неадуш.)
прара́бскіх (адуш.) |
| Т. |
прара́бскім |
прара́бскай
прара́бскаю |
прара́бскім |
прара́бскімі |
| М. |
прара́бскім |
прара́бскай |
прара́бскім |
прара́бскіх |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прара́бскі, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да прараба, належыць прарабу. Прарабскі пункт. □ Як і раней, жыццё кіпела на беразе і ў лесе: на прарабскіх лесасечных участках валілі дрэвы. Карамазаў. Я збегаў у бліжэйшую прарабскую будку, прынёс ліхтар і рыдлёўку. Хадкевіч.
2. у знач. наз. прара́бская, ‑ай, ж. Памяшканне для прарабаў. У прарабскай першыя падпісваліся загады. Лукша.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прара́б, -а, мн. -ы, -аў, м.
Непасрэдны кіраўнік на будаўніцтве чаго-н.
|| прым. прара́бскі, -ая, -ае (разм.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)