прапіццё́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. прапіццё́
Р. прапіцця́
Д. прапіццю́
В. прапіццё́
Т. прапіццём
М. прапіцці́

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прапіццё ср., разг. пропи́тие

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прапіццё, ‑я, н.

Разм. Дзеянне паводле дзеясл. прапіваць — прапіць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прапі́ць, -п’ю́, -п’е́ш, -п’е́; -п’ём, -п’яце́, -п’ю́ць; -піў, -піла́, -ло́; -пі; -піты; зак.

1. каго-што. Патраціць на выпіўку, п’янства.

П. грошы.

2. што. Пашкодзіць, страціць у выніку п’янства (разм.).

П. голас. П. талент.

|| незак. прапіва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. прапіва́нне, -я, н. і прапіццё, -я́, н. (разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)