прапіха́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. прапіха́нне
Р. прапіха́ння
Д. прапіха́нню
В. прапіха́нне
Т. прапіха́ннем
М. прапіха́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прапіха́нне ср. прота́лкивание, пропи́хивание; см. прапіха́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прапіха́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. прапіхаць — прапхнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прапі́хванне ср., см. прапіха́нне

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

проти́скивание праціска́нне, -ння ср., прапіха́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пропи́хивание прапіха́нне, -ння ср., прапі́хванне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прота́лкивание праштурхо́ўванне, -ння ср., прапіха́нне, -ння ср., прапі́хванне, -ння ср.; см. прота́лкивать​ 1;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)