прапе́рці

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прапру́ прапро́м
2-я ас. прапрэ́ш прапраце́
3-я ас. прапрэ́ прапру́ць
Прошлы час
м. прапё́р прапе́рлі
ж. прапе́рла
н. прапе́рла
Загадны лад
2-я ас. прапры́ прапры́це
Дзеепрыслоўе
прош. час прапё́ршы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прапе́рці сов., прост.

1. в разн. знач. пропере́ть;

п. мех бу́льбы — пропере́ть мешо́к карто́шки;

п. тры кіламе́тры пяшко́м — пропере́ть три киломе́тра пешко́м;

2. груб. вы́гнать, прогна́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прапе́рці, ‑пру, ‑прэш, ‑прэ; ‑пром, ‑праца; пр. прапёр, ‑перла; заг. прапры; зак.

Разм.

1. каго-што. Пранесці, працягнуць што‑н. цяжкае, вялікае. Праперці мех бульбы.

2. што. Прайсці хутка, праехаць значную адлегласць. Праперці пешшу дзесяць кіламетраў.

3. каго. Груб. Выгнаць, прагнаць адкуль‑н. Яму [Бабру] прыйшлося надта крута: Яго з работы Леў прапёр. Валасевіч. // Гонячыся за кім‑н., прагнаць яго куды‑н. Насця Сурага выламала з плота доўгі прут і праперла Маню аж за сяло. Місько.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прапёрты, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад праперці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прапіра́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да праперці (у 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пропере́ть сов., прост., в разн. знач. прапе́рці.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прапіра́ць несов., прост., груб. выгоня́ть, прогоня́ть; см. прапе́рці2

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прапёрты прост.

1. в разн. знач. пропёртый;

2. груб. вы́гнанный, про́гнанный;

1, 2 см. прапе́рці

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)