прапе́лер, -а, мн. -ы, -аў, м.

У самалётаў, верталётаў, дырыжабляў, аэрасаней: паветраны вінт¹.

|| прым. прапе́лерны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прапе́лер

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. прапе́лер прапе́леры
Р. прапе́лера прапе́лераў
Д. прапе́леру прапе́лерам
В. прапе́лер прапе́леры
Т. прапе́лерам прапе́лерамі
М. прапе́леры прапе́лерах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прапе́лер м. пропе́ллер

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Прапелер 3/97

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

прапе́лер, ‑а, м.

Паветраны вінт, які прыводзіць у рух самалёт, аэрасані, глісер і пад.

[Ад лац. propellere — гнаць, пхаць уперад.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прапелер

т. 13, с. 15

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

прапе́лер м. тэх. ав. Propéller m -s, -, Lúftschraube f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

прапе́лер

(англ. propeller, ад лац. propellere = гнаць уперад)

паветраны вінт у самалётах, верталётах, аэрасанях, глісерах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

турбавінтавы́, -а́я, -о́е (спец.).

У якім паветраны вінт (прапелер) прыводзіцца ў рух газавай турбінай.

Т. рухавік.

Т. самалёт.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пропе́ллер прапе́лер, -ра м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)