прапа́шнік, -а, мн. -і, -аў, м. (спец.).

Сельскагаспадарчая прылада для апрацоўкі міжрадцзяў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прапа́шнік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. прапа́шнік прапа́шнікі
Р. прапа́шніка прапа́шнікаў
Д. прапа́шніку прапа́шнікам
В. прапа́шнік прапа́шнікі
Т. прапа́шнікам прапа́шнікамі
М. прапа́шніку прапа́шніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прапа́шнік м., с.-х. пропа́шник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прапа́шнік, ‑а, м.

Сельскагаспадарчая прылада для апрацоўкі міжраддзяў. Перад ворывам майскіх папараў Мікола Гулёк атрымаў новы прапашнік. Паслядовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пропа́шник м., с.-х. аку́чнік, -ка м., прапа́шнік, -ка м.; абганя́лка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)