прапашны́, -а́я, -о́е.

Які сеецца радамі, з шырокімі міжрадцзямі для зручнай апрацоўкі.

Прапашныя культуры.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прапашны́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. прапашны́ прапашна́я прапашно́е прапашны́я
Р. прапашно́га прапашно́й
прапашно́е		 прапашно́га прапашны́х
Д. прапашно́му прапашно́й прапашно́му прапашны́м
В. прапашны́ (неадуш.)
прапашно́га (адуш.)		 прапашну́ю прапашно́е прапашны́я (неадуш.)
прапашны́х (адуш.)
Т. прапашны́м прапашно́й
прапашно́ю		 прапашны́м прапашны́мі
М. прапашны́м прапашно́й прапашны́м прапашны́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прапашны́ с.-х. пропашно́й;

~ны́я культу́ры — пропашны́е культу́ры

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прапашны́, ‑ая, ‑ое.

Які сеецца радамі, з шырокімі міжраддзямі для апрацоўкі; абганяльны. Прапашныя культуры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Прапашны́ ’які сеецца радамі з шырокімі міжраддзямі для апрацоўкі’ (ТСБМ). З рус. пропашно́й ’тс’ < пропахать < пахать ’араць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

травя́на-прапашны́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. травя́на-прапашны́ травя́на-прапашна́я травя́на-прапашно́е травя́на-прапашны́я
Р. травя́на-прапашно́га травя́на-прапашно́й
травя́на-прапашно́е		 травя́на-прапашно́га травя́на-прапашны́х
Д. травя́на-прапашно́му травя́на-прапашно́й травя́на-прапашно́му травя́на-прапашны́м
В. травя́на-прапашны́ (неадуш.)
травя́на-прапашно́га (адуш.)		 травя́на-прапашну́ю травя́на-прапашно́е травя́на-прапашны́я (неадуш.)
травя́на-прапашны́х (адуш.)
Т. травя́на-прапашны́м травя́на-прапашно́й
травя́на-прапашно́ю		 травя́на-прапашны́м травя́на-прапашны́мі
М. травя́на-прапашны́м травя́на-прапашно́й травя́на-прапашны́м травя́на-прапашны́х

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

культыва́тар, ‑а, м.

Сельскагаспадарчая прылада для рыхлення ўзаранай глебы, міжрадковай апрацоўкі пасеваў, знішчэння пустазелля і пад. Прапашны культыватар. Навясны культыватар.

[Фр. cultivateur.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пропашно́й с.-х.

1. (для пропашки междурядий) аку́чвальны, абганя́льны;

2. (о культурах) прапашны́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)