пра́нцы, -аў (разм.).

Тое, што і сіфіліс.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пра́нцы

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. пра́нцы
Р. пра́нцаў
Д. пра́нцам
В. пра́нцы
Т. пра́нцамі
М. пра́нцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пра́нцы ед. нет, прост. си́филис м.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пра́нцы, ‑аў; адз. няма.

Разм. Заразная венерычная хвароба; сіфіліс.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пра́нцы мн разм мед Sphilis f -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Пра́нцы мн. л. ’заразная венерычная хвароба; сіфіліс’ (ТСБМ, Шат., Касп., Др.-Падб., Гарэц., Мядзв.; лельч., Арх. ГУ; ТС), ’скулы’ (Бір. Дзярж.), пранцэ́і ’блазнота, дурасліўцы’ (ТС), пранц, пра́нэць, пра́ныц, пра́нцы ’брыдота’ (Сл. ПЗБ), пранцава́ты ’пракажоны’ (Зап.). Укр. мн. л. пранці ’сіфіліс’, рус. паўдн., зах. пра́нец ’залатушная высыпка’. Бел. і ўкр., відаць, з польск. pranca ’сіфіліс; заразная венерычная хвароба’, калісьці называлася “chorobą dworską” (Віл. сл.), з натуральнай заменай ф на п, параўн. народнае пасоля < фасоля і пад. (хвароба распаўсюдзілася ў пачатку XVI ст.), з даўняга ням. franze, franzose ’французка, французская хвароба’, першапачаткова französische Krankheit, таму што першая эпідэмія сіфілісу ўспыхнула ў Францыі каля 1496 г. (Банькоўскі, 1, 385). Паводле Фасмера (3, 353), слова узыходзіць да гал. frans ’французскі’, ням. Franz — у складаных словах тыпу Franzbrot ’французскі хлеб’ і да т. п. Брукнер (127) і Махэк₂ (146) адзінай крыніцай лічаць нямецкую назву французаў. Параўн. яшчэ рус. французская болезнь ’сіфіліс’ і чэш. franská nemoc ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пранцава́ты, ‑ая, ‑ае.

Разм. Хворы на пранцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

си́филис м. мед. сі́філіс, -су м.; прост. пра́нцы, -цаў ед. нет;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Пра́нец ’шкодлівае, ^слухмянае дзіцё’ (Нікан.). Да пранцы (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

syphilis

[ˈsɪfɪlɪs]

n.

сы́філіс -у m., пра́нцы pl. only

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)