прано́шваць гл. пранасіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прано́шваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. прано́шваю прано́шваем
2-я ас. прано́шваеш прано́шваеце
3-я ас. прано́швае прано́шваюць
Прошлы час
м. прано́шваў прано́швалі
ж. прано́швала
н. прано́швала
Загадны лад
2-я ас. прано́швай прано́швайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час прано́шваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прано́шваць несов., в разн. знач. прона́шивать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прано́шваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да пранасіць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пранасі́ць, -нашу́, -но́сіш, -но́сіць; -но́шаны; зак.

1. каго-што. Правесці які-н. час, носячы каго-, што-н. або ўжываючы ў носцы што-н.

2. што. Знасіць да дзірак.

П. падэшвы наскрозь.

|| незак. прано́шваць, -аю, -аеш, -ае (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прано́швацца, ‑аецца; незак.

Зал. да праношваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прона́шивать несов. прано́шваць; см. проноси́ть​II;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прано́швацца несов., страд. прона́шиваться; см. прано́шваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)