праме́цены

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. праме́цены праме́ценая праме́ценае праме́ценыя
Р. праме́ценага праме́ценай
праме́ценае		 праме́ценага праме́ценых
Д. праме́ценаму праме́ценай праме́ценаму праме́ценым
В. праме́цены (неадуш.)
праме́ценага (адуш.)		 праме́ценую праме́ценае праме́ценыя (неадуш.)
праме́ценых (адуш.)
Т. праме́ценым праме́ценай
праме́ценаю		 праме́ценым праме́ценымі
М. праме́ценым праме́ценай праме́ценым праме́ценых

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

праме́цены

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. праме́цены праме́ценая праме́ценае праме́ценыя
Р. праме́ценага праме́ценай
праме́ценае		 праме́ценага праме́ценых
Д. праме́ценаму праме́ценай праме́ценаму праме́ценым
В. праме́цены (неадуш.)
праме́ценага (адуш.)		 праме́ценую праме́ценае праме́ценыя (неадуш.)
праме́ценых (адуш.)
Т. праме́ценым праме́ценай
праме́ценаю		 праме́ценым праме́ценымі
М. праме́ценым праме́ценай праме́ценым праме́ценых

Кароткая форма: праме́цена.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

праме́цены прометённый; см. праме́сці

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

праме́цены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад прамесці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)