праме́са
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
праме́са |
праме́сы |
| Р. |
праме́сы |
праме́с |
| Д. |
праме́се |
праме́сам |
| В. |
праме́су |
праме́сы |
| Т. |
праме́сай
праме́саю |
праме́самі |
| М. |
праме́се |
праме́сах |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
праме́са
(фр. promesse, ад лац. promissio = абяцанне)
дакумент, згодна з якім уладальнік аблігацыі або латарэйнага білета, калі на іх выпадае выйгрыш, абавязваецца ўступіць іх за пэўную плату іншай асобе.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)