праме́ннасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. праме́ннасць
Р. праме́ннасці
Д. праме́ннасці
В. праме́ннасць
Т. праме́ннасцю
М. праме́ннасці

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

праме́ннасць ж. лучи́стость

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

праме́ннасць, ‑і, ж.

Уласцівасць праменнага, прамяністага.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

праме́нны, -ая, -ае.

1. Які свеціцца праменямі.

Праменная энергія.

П. позірк (перан.).

2. Які ўзнікае ў выніку выпраменьвання якой-н. энергіі (спец.).

|| наз. праме́ннасць, -і, ж. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)