праме́жны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. праме́жны праме́жная праме́жнае праме́жныя
Р. праме́жнага праме́жнай
праме́жнае		 праме́жнага праме́жных
Д. праме́жнаму праме́жнай праме́жнаму праме́жным
В. праме́жны (неадуш.)
праме́жнага (адуш.)		 праме́жную праме́жнае праме́жныя (неадуш.)
праме́жных (адуш.)
Т. праме́жным праме́жнай
праме́жнаю		 праме́жным праме́жнымі
М. праме́жным праме́жнай праме́жным праме́жных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

праме́жны, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і прамежкавы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

праме́жкавы и праме́жны в разн. знач. промежу́точный;

~вая адле́гласць — промежу́точное расстоя́ние;

~выя ві́ды — биол. промежу́точные ви́ды;

~выя (~ныя) гаво́ркі — промежу́точные го́воры;

~выя (~ныя) звёны — промежу́точные зве́нья;

○ ~вая тка́нка — промежу́точная ткань

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

посре́дствующий праме́жны, праме́жкавы;

посре́дствующее звено́ праме́жнае (праме́жкавае) звяно́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

промежу́точный праме́жны, праме́жкавы;

промежу́точное расстоя́ние праме́жная адле́гласць;

промежу́точная ста́дия праме́жная ста́дыя;

промежу́точная ста́нция праме́жная ста́нцыя;

промежу́точный слой праме́жны слой.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

míttelst

a цэнтра́льны; праме́жны, праме́жкавы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Zwíschenbilanz

f -, -en праме́жны [праме́жкавы] бала́нс

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

transitional

[trænˈzɪʃənəl]

adj.

1) перахо́дны

2) праме́жны, праме́жкавы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

interim

[ˈɪntərɪm]

1.

adj.

часо́вы; праме́жны, праме́жкавы

2.

n.

1) міжча́сьсе n.

2) праме́жак ча́су

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

інтэрстыцыя́льны

(ад лац. interstitium = прамежак)

прамежны;

і-ыя клеткі — клеткі, якія змяшчаюцца ў злучальнай тканцы палавых органаў і забяспечваюць убіранне з крыві цвёрдых часцінак і выдзяленне палавых гармонаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)