праме́жнасны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
праме́жнасны |
праме́жнасная |
праме́жнаснае |
праме́жнасныя |
| Р. |
праме́жнаснага |
праме́жнаснай
праме́жнаснае |
праме́жнаснага |
праме́жнасных |
| Д. |
праме́жнаснаму |
праме́жнаснай |
праме́жнаснаму |
праме́жнасным |
| В. |
праме́жнасны (неадуш.)
праме́жнаснага (адуш.) |
праме́жнасную |
праме́жнаснае |
праме́жнасныя (неадуш.)
праме́жнасных (адуш.) |
| Т. |
праме́жнасным |
праме́жнаснай
праме́жнаснаю |
праме́жнасным |
праме́жнаснымі |
| М. |
праме́жнасным |
праме́жнаснай |
праме́жнасным |
праме́жнасных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
праме́жнасны анат. проме́жностный
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
праме́жнасць, -і, мн. -і, -ей, ж.
Частка цела паміж заднім праходам і палавымі органамі.
|| прым. праме́жнасны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
проме́жностный анат. праме́жнасны;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)